Βασικά χαρακτηριστικά του οξειδίου του ψευδαργύρου:
◆Φυσικές και χημικές ιδιότητες
Το οξείδιο του ψευδαργύρου, ως οξείδιο του ψευδαργύρου, εμφανίζει αμφοτερικές αλκαλικές ιδιότητες. Είναι δύσκολο να διαλυθεί στο νερό, αλλά μπορεί εύκολα να διαλυθεί σε οξέα και ισχυρές βάσεις. Το μοριακό του βάρος είναι 81,41 και το σημείο τήξης του φτάνει τους 1975 ℃. Σε θερμοκρασία δωματίου, το οξείδιο του ψευδαργύρου εμφανίζεται συνήθως ως εξαγωνικοί κρύσταλλοι, άοσμο και άγευστο, και έχει σταθερές ιδιότητες. Στον τομέα των ζωοτροφών, χρησιμοποιούμε κυρίως τις ιδιότητες σύγκλισης, προσρόφησης και αντιβακτηριδιακής σύγκλισης. Η προσθήκη του στη διατροφή των χοιριδίων μπορεί όχι μόνο να βελτιώσει την αναπτυξιακή τους απόδοση, αλλά και να αποτρέψει αποτελεσματικά τα προβλήματα διάρροιας.

◆Αρχή λειτουργίας και πορεία
Έχει αποδειχθεί ευρέως ότι υψηλές δόσεις οξειδίου του ψευδαργύρου βελτιώνουν την απόδοση ανάπτυξης των χοιριδίων και προλαμβάνουν τη διάρροια. Η αρχή της δράσης του αποδίδεται κυρίως στη μοριακή κατάσταση του οξειδίου του ψευδαργύρου (ZnO), παρά σε άλλες μορφές ψευδαργύρου. Αυτό το δραστικό συστατικό μπορεί να προωθήσει αποτελεσματικά την ανάπτυξη των χοιριδίων και να μειώσει σημαντικά τη συχνότητα εμφάνισης διάρροιας. Το οξείδιο του ψευδαργύρου προάγει την ανάπτυξη των χοιριδίων και την εντερική υγεία μέσω της μοριακής του κατάστασης ZnO. Υψηλές δόσεις ZnO εξουδετερώνουν και συγκλίνουν το γαστρικό οξύ στο στομάχι και το λεπτό έντερο και απορροφούν επιβλαβή βακτήρια, βελτιώνοντας την απόδοση ανάπτυξης.

Στο όξινο περιβάλλον του στομάχου, το οξείδιο του ψευδαργύρου υφίσταταιαντίδραση εξουδετέρωσης οξέος-βάσης με γαστρικό οξύ, και η εξίσωση της αντίδρασης είναι: ZnO+2H+→ Zn² ⁺+H ₂ O. Αυτό σημαίνει ότι κάθε γραμμομόριο οξειδίου του ψευδαργύρου καταναλώνει δύο γραμμομόρια ιόντων υδρογόνου. Εάν προστεθούν 2kg/t κανονικού οξειδίου του ψευδαργύρου στην εκπαιδευτική τροφή για χοιρίδια, και υποθέτοντας ότι τα απογαλακτισμένα χοιρίδια έχουν ημερήσια πρόσληψη τροφής 200g, θα καταναλώνουν 0,4g οξειδίου του ψευδαργύρου την ημέρα, που είναι 0,005 γραμμομόρια οξειδίου του ψευδαργύρου. Με αυτόν τον τρόπο, θα καταναλωθούν 0,01 γραμμομόρια ιόντων υδρογόνου, που ισοδυναμεί περίπου με 100 χιλιοστόλιτρα γαστρικού οξέος με pH 1. Με άλλα λόγια, αυτό το μέρος οξειδίου του ψευδαργύρου (περίπου 70-80%) που αντιδρά με το γαστρικό οξύ θα καταναλώσει 70-80 χιλιοστόλιτρα γαστρικού οξέος με pH 1, το οποίο αντιπροσωπεύει σχεδόν το 80% της συνολικής ημερήσιας έκκρισης γαστρικού οξέος στα απογαλακτισμένα χοιρίδια. Μια τέτοια κατανάλωση αναμφίβολα θα έχει σοβαρό αντίκτυπο στην πέψη των πρωτεϊνών και άλλων θρεπτικών συστατικών στην τροφή.

Ο κίνδυνος υψηλής δόσης οξειδίου του ψευδαργύρου:
Κατά το στάδιο του απογαλακτισμού των χοιριδίων, η απαιτούμενη ποσότητα ψευδαργύρου είναι περίπου 100-120mg/kg. Ωστόσο, η υπερβολική πρόσληψη Zn²+ μπορεί να ανταγωνιστεί τους επιφανειακούς μεταφορείς των κυττάρων του εντερικού βλεννογόνου, αναστέλλοντας έτσι την απορρόφηση άλλων ιχνοστοιχείων όπως ο χαλκός και ο σίδηρος. Αυτή η ανταγωνιστική αναστολή διαταράσσει την ισορροπία των ιχνοστοιχείων στο έντερο, οδηγώντας σε παρεμπόδιση της απορρόφησης άλλων θρεπτικών συστατικών. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι υψηλές δόσεις οξειδίου του ψευδαργύρου μειώνουν σημαντικά την απορρόφηση των στοιχείων σιδήρου στο έντερο, επηρεάζοντας έτσι τον σχηματισμό και τη σύνθεση της αιμοσφαιρίνης. Ταυτόχρονα, η υψηλή δόση οξειδίου του ψευδαργύρου μπορεί επίσης να προκαλέσει υπερβολική παραγωγή μεταλλοθειονεΐνης, η οποία συνδέεται κατά προτίμηση με ιόντα χαλκού, οδηγώντας σε ανεπάρκεια χαλκού. Επιπλέον, μια σημαντική αύξηση των επιπέδων ψευδαργύρου στο ήπαρ και τα νεφρά μπορεί επίσης να προκαλέσει προβλήματα όπως αναιμία, χλωμό δέρμα και τραχύ τρίχωμα.

◆Επιδράσεις στο γαστρικό οξύ και την πέψη πρωτεϊνών
Το οξείδιο του ψευδαργύρου, ως ελαφρώς αλκαλική ουσία, έχει οξύτητα 1193,5, δεύτερη μόνο μετά την σκόνη πέτρας (τιμή οξύτητας 1523,5) και ανήκει σε σχετικά υψηλό επίπεδο στις πρώτες ύλες ζωοτροφών. Οι υψηλές δόσεις οξειδίου του ψευδαργύρου καταναλώνουν μεγάλη ποσότητα οξέος στομάχου, εμποδίζουν την πέψη των πρωτεϊνών και επηρεάζουν την πέψη και την απορρόφηση άλλων θρεπτικών συστατικών. Αυτή η κατανάλωση αναμφίβολα θα έχει σοβαρό αντίκτυπο στην πέψη των πρωτεϊνών και άλλων θρεπτικών συστατικών στις ζωοτροφές.

◆Εμπόδια στην απορρόφηση άλλων θρεπτικών συστατικών
Η υπερβολική ποσότητα Zn²+ ανταγωνίζεται την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών, επηρεάζοντας την απορρόφηση ιχνοστοιχείων όπως ο σίδηρος και ο χαλκός, επηρεάζοντας έτσι τη σύνθεση αιμοσφαιρίνης και προκαλώντας προβλήματα υγείας όπως η αναιμία.
◆Απόπτωση των κυττάρων του εντερικού βλεννογόνου
Έρευνες έχουν αποκαλύψει ότι η υπερβολική συγκέντρωση Zn²+ στα κύτταρα του εντερικού βλεννογόνου μπορεί να οδηγήσει σε απόπτωση των κυττάρων και να διαταράξει τη σταθερή κατάσταση των εντερικών κυττάρων. Αυτό όχι μόνο επηρεάζει την κανονική δραστηριότητα των ενζύμων και των παραγόντων μεταγραφής που περιέχουν ψευδάργυρο, αλλά και επιδεινώνει τον κυτταρικό θάνατο, οδηγώντας σε προβλήματα υγείας του εντέρου.

◆Περιβαλλοντικές επιπτώσεις των ιόντων ψευδαργύρου
Τα ιόντα ψευδαργύρου που δεν απορροφώνται πλήρως από το έντερο τελικά θα απεκκρίνονται με τα κόπρανα. Αυτή η διαδικασία οδηγεί σε σημαντική αύξηση της συγκέντρωσης ψευδαργύρου στα κόπρανα, με αποτέλεσμα την αποβολή μεγάλης ποσότητας μη απορροφημένων ιόντων ψευδαργύρου, προκαλώντας περιβαλλοντική ρύπανση. Αυτή η μεγάλη ποσότητα αποβολής ιόντων ψευδαργύρου μπορεί όχι μόνο να προκαλέσει συμπύκνωση του εδάφους, αλλά και να οδηγήσει σε περιβαλλοντικά προβλήματα, όπως η ρύπανση από βαρέα μέταλλα στα υπόγεια ύδατα.

Προστατευτικό οξείδιο ψευδαργύρου και πλεονεκτήματα προϊόντος:
◆Οι θετικές επιδράσεις του προστατευτικού οξειδίου του ψευδαργύρου
Η ανάπτυξη προστατευτικών προϊόντων οξειδίου του ψευδαργύρου στοχεύει στην πλήρη αξιοποίηση της αντιδιαρροϊκής δράσης του οξειδίου του ψευδαργύρου. Μέσω ειδικών προστατευτικών διεργασιών, περισσότερο μοριακό οξείδιο του ψευδαργύρου μπορεί να φτάσει στο έντερο, ασκώντας έτσι την αντιδιαρροϊκή του δράση και βελτιώνοντας τη συνολική απόδοση αξιοποίησης του οξειδίου του ψευδαργύρου. Αυτή η μέθοδος προσθήκης χαμηλής δόσης μπορεί να επιτύχει την αντιδιαρροϊκή δράση της υψηλής δόσης οξειδίου του ψευδαργύρου. Επιπλέον, αυτή η διαδικασία μπορεί επίσης να μειώσει την αντίδραση μεταξύ του οξειδίου του ψευδαργύρου και του οξέος του στομάχου, να μειώσει την κατανάλωση H+, να αποφύγει την υπερβολική παραγωγή Zn²+, βελτιώνοντας έτσι την πέψη και τον ρυθμό αξιοποίησης της πρωτεΐνης, προωθώντας την αναπτυξιακή απόδοση των χοιριδίων και βελτιώνοντας την κατάσταση του τριχώματός τους. Περαιτέρω πειράματα σε ζώα έχουν επιβεβαιώσει ότι το προστατευτικό οξείδιο του ψευδαργύρου μπορεί πράγματι να μειώσει την κατανάλωση γαστρικού οξέος στα χοιρίδια, να βελτιώσει την πέψη θρεπτικών συστατικών όπως η ξηρά ουσία, το άζωτο, η ενέργεια κ.λπ., και να αυξήσει σημαντικά την ημερήσια αύξηση βάρους και την αναλογία κρέατος προς τροφή των χοιριδίων.

◆Η αξία του προϊόντος και τα πλεονεκτήματα του οξειδίου του ψευδαργύρου:
Βελτιώνει την πεπτικότητα και την αξιοποίηση της τροφής, προωθώντας έτσι τη βελτίωση της παραγωγικής απόδοσης. Ταυτόχρονα, μειώνει αποτελεσματικά τη συχνότητα εμφάνισης διάρροιας και προστατεύει την εντερική υγεία.
Για την όψιμη ανάπτυξη των χοιριδίων, αυτό το προϊόν μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ανάπτυξή τους και να λύσει προβλήματα όπως το χλωμό δέρμα και το τραχύ τρίχωμα.
Ο μοναδικός σχεδιασμός χαμηλής προσθήκης όχι μόνο μειώνει τον κίνδυνο υπερβολικής περιεκτικότητας σε ψευδάργυρο, αλλά ελαχιστοποιεί και την πιθανή ρύπανση από τις υψηλές εκπομπές ψευδαργύρου στο περιβάλλον.