Διμυρμηκικό κάλιο(PDF) είναι ένα συζευγμένο άλας που έχει χρησιμοποιηθεί ως μη αντιβιοτικό πρόσθετο ζωοτροφών για την προώθηση της ανάπτυξης των ζώων. Ωστόσο, έχουν τεκμηριωθεί πολύ περιορισμένες μελέτες σε υδρόβια είδη και η αποτελεσματικότητά του είναι αντιφατική.

Μια προηγούμενη μελέτη για τον σολομό του Ατλαντικού έδειξε ότι οι δίαιτες που περιείχαν ιχθυάλευρα που είχαν υποστεί επεξεργασία με 1,4v PDF βελτίωσαν την αποτελεσματικότητα της τροφής και τον ρυθμό ανάπτυξης. Τα αποτελέσματα που βασίστηκαν στην ανάπτυξη της υβριδικής τιλάπιας έδειξαν επίσης ότι η προσθήκη 0,2% PDF στις δοκιμαστικές δίαιτες αύξησε σημαντικά την ανάπτυξη και την αποτελεσματικότητα της τροφής και μείωσε τις βακτηριακές λοιμώξεις.

Αντιθέτως, μια μελέτη σε νεαρά υβριδικά τιλάπια έδειξε ότι η συμπλήρωση PDF σε ποσοστό έως και 1,2% της διατροφής δεν έδειξε βελτίωση στην απόδοση ανάπτυξης, παρά τη σημαντική καταστολή των βακτηρίων του εντέρου. Με βάση τις περιορισμένες διαθέσιμες πληροφορίες, η αποτελεσματικότητα του PDF στην απόδοση των ψαριών φαίνεται να ποικίλλει ανάλογα με το είδος, το στάδιο ζωής, τα επίπεδα συμπλήρωσης PDF, τη σύνθεση της δοκιμής και τις συνθήκες καλλιέργειας.

Πειραματικός σχεδιασμός

διεξήγαγαν μια δοκιμή ανάπτυξης στο Ωκεανικό Ινστιτούτο στη Χαβάη των ΗΠΑ, για να αξιολογήσουν την επίδραση του PDF στην απόδοση ανάπτυξης και την πεπτικότητα των λευκών γαρίδων του Ειρηνικού που καλλιεργούνται σε σύστημα καθαρών υδάτων. Χρηματοδοτήθηκε από την Υπηρεσία Γεωργικής Έρευνας του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ και μέσω συμφωνίας συνεργασίας με το Πανεπιστήμιο Fairbanks της Αλάσκας.

Νεαρές λευκές γαρίδες του Ειρηνικού (Λιτοπεναίος βαννάμει) καλλιεργήθηκαν σε εσωτερικό σύστημα ροής καθαρού νερού με αλατότητα 31 ppt και θερμοκρασία 25 βαθμούς C. Τους χορηγήθηκαν έξι δοκιμαστικές δίαιτες με 35% πρωτεΐνη και 6% λιπίδια που περιείχαν PDF σε συγκεντρώσεις 0, 0,3, 0,6, 1,2 ή 1,5 τοις εκατό.

Για κάθε 100 γραμμάρια, η βασική δίαιτα διαμορφώθηκε ώστε να περιέχει 30,0 γραμμάρια άλευρο σόγιας, 15,0 γραμμάρια άλευρο μπακαλιάρου, 6,0 γραμμάρια άλευρο καλαμαριού, 2,0 γραμμάρια έλαιο menhaden, 2,0 γραμμάρια λεκιθίνη σόγιας, 33,8 γραμμάρια ολικής αλέσεως σιτάρι, 1,0 γραμμάριο οξείδιο του χρωμίου και 11,2 γραμμάρια άλλα συστατικά (συμπεριλαμβανομένων μετάλλων και βιταμινών). Για κάθε δίαιτα, γεμίστηκαν τέσσερις δεξαμενές των 52 λίτρων με 12 γαρίδες/δεξαμενή. Με αρχικό σωματικό βάρος 0,84 γραμμάρια, οι γαρίδες ταΐζονταν με το χέρι τέσσερις φορές την ημέρα μέχρι φαινομενικού κορεσμού για οκτώ εβδομάδες.

Για τη δοκιμή πεπτικότητας, καλλιεργήθηκαν 120 γαρίδες με σωματικό βάρος 9 έως 10 γραμμάρια σε καθεμία από τις 18 δεξαμενές των 550 λίτρων με τρεις δεξαμενές/διατροφική επεξεργασία. Το οξείδιο του χρωμίου χρησιμοποιήθηκε ως εσωτερικός δείκτης για τη μέτρηση του φαινομενικού συντελεστή πεπτικότητας.

Αποτελέσματα

Η εβδομαδιαία αύξηση βάρους των γαρίδων κυμαινόταν από 0,6 έως 0,8 γραμμάρια και έτεινε να αυξάνεται σε θεραπείες με δίαιτες PDF 1,2 και 1,5%, αλλά δεν ήταν σημαντικά διαφορετική (P > 0,05) μεταξύ των διαιτητικών θεραπειών. Η επιβίωση των γαρίδων ήταν 97% ή υψηλότερη στη δοκιμή ανάπτυξης.

Οι λόγοι μετατρεψιμότητας τροφής (FCR) ήταν παρόμοιοι για τις δίαιτες με 0,3 και 0,6% PDF, και οι δύο ήταν χαμηλότεροι από το FCR για τη δίαιτα με 1,2% PDF (P < 0,05). Ωστόσο, οι FCR για τις δίαιτες ελέγχου, 1,2 και 1,5% PDF ήταν παρόμοιοι (P > 0,05).

Οι γαρίδες που τράφηκαν με τη δίαιτα 1,2% είχαν χαμηλότερη πεπτικότητα (P < 0,05) για την ξηρά ουσία, την πρωτεΐνη και την ακαθάριστη ενέργεια από τις γαρίδες που τράφηκαν με τις άλλες δίαιτες (Εικ. 2). Ωστόσο, η πεπτικότητα των διατροφικών λιπιδίων δεν επηρεάστηκε (P > 0,05) από τα επίπεδα PDF.

Προοπτικές

Αυτή η μελέτη έδειξε ότι η συμπλήρωση PDF σε ποσοστό έως και 1,5% σε μια διατροφή δεν επηρέασε την ανάπτυξη και την επιβίωση των γαρίδων που καλλιεργούνται σε ένα σύστημα καθαρών υδάτων. Αυτή η παρατήρηση ήταν παρόμοια με ένα προηγούμενο εύρημα με υβριδικά νεαρά τιλάπια, αλλά διαφορετική από τα αποτελέσματα που βρέθηκαν σε έρευνα με σολομό του Ατλαντικού και ανάπτυξη υβριδικών τιλάπιας.

Οι επιδράσεις του διαιτητικού PDF στην πεπτικότητα (FCR) και την πεπτικότητα αποκάλυψαν δοσοεξάρτηση σε αυτή τη μελέτη. Είναι πιθανό το υψηλό FCR της δίαιτας PDF 1,2% να οφειλόταν στη χαμηλή πεπτικότητα της πρωτεΐνης, της ξηράς ουσίας και της ακαθάριστης ενέργειας για τη δίαιτα. Υπάρχουν πολύ περιορισμένες πληροφορίες σχετικά με τις επιδράσεις του PDF στην πεπτικότητα των θρεπτικών συστατικών στα υδρόβια είδη.

Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης ήταν διαφορετικά από εκείνα μιας προηγούμενης έκθεσης που ανέφερε ότι η προσθήκη PDF στο ιχθυάλευρο κατά την περίοδο αποθήκευσης πριν από την επεξεργασία της τροφής αύξησε την πεπτικότητα των πρωτεϊνών. Οι διαφορετικές αποδόσεις του διαιτητικού PDF που διαπιστώθηκαν στην τρέχουσα και σε προηγούμενες μελέτες μπορεί να οφείλονταν στις διαφορετικές συνθήκες, όπως το είδος δοκιμής, το σύστημα καλλιέργειας, η διαιτητική σύνθεση ή άλλες πειραματικές συνθήκες. Ο ακριβής λόγος για αυτήν την απόκλιση δεν ήταν σαφής και δικαιολογεί περαιτέρω διερεύνηση.