Τα οργανικά οξέα αναφέρονται σε ορισμένες οργανικές ενώσεις με οξύτητα. Το πιο συνηθισμένο οργανικό οξύ είναι το καρβοξυλικό οξύ, το οποίο είναι όξινο από την καρβοξυλική ομάδα. Το μεθοξείδιο του ασβεστίου, το οξικό οξύ και το οξικό οξύ είναι όλα οργανικά οξέα. Τα οργανικά οξέα μπορούν να αντιδράσουν με αλκοόλες για να σχηματίσουν εστέρες.

Ο ρόλος των οργανικών οξέων στα υδρόβια προϊόντα:

1. Μείωση της τοξικότητας των βαρέων μετάλλων, μετατροπή της μοριακής αμμωνίας στο νερό υδατοκαλλιέργειας και μείωση της τοξικότητας της τοξικής αμμωνίας.

2. Το οργανικό οξύ μπορεί να απομακρύνει τη ρύπανση από πετρέλαιο. Υπάρχει φιλμ λαδιού στη λίμνη αναπαραγωγής, επομένως μπορεί να χρησιμοποιηθεί οργανικό οξύ.

3. Τα οργανικά οξέα μπορούν να ρυθμίσουν το pH του υδάτινου σώματος και να το εξισορροπήσουν.

4. Μπορεί να μειώσει το ιξώδες του υδάτινου σώματος, να αποσυνθέσει την οργανική ύλη μέσω της κροκίδωσης και της συμπλοκοποίησης και να βελτιώσει την επιφανειακή τάση του υδάτινου σώματος.

5. Τα οργανικά οξέα περιέχουν μεγάλο αριθμό επιφανειοδραστικών ουσιών, οι οποίες μπορούν να συμπλέξουν βαρέα μέταλλα, να αποτοξινώσουν γρήγορα, να μειώσουν την επιφανειακή τάση στο υδάτινο σώμα, να διαλύσουν γρήγορα το οξυγόνο στον αέρα στο νερό, να βελτιώσουν την ικανότητα οξυγόνωσης στο υδάτινο σώμα και να ελέγξουν την πλωτή κεφαλή.

Παρανόηση σχετικά με τη χρήση οργανικών οξέων:

1. Όταν τα νιτρώδη στη λίμνη υπερβαίνουν το πρότυπο, η χρήση οργανικού οξέος θα μειώσει το pH και θα αυξήσει την τοξικότητα των νιτρωδών.

2. Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί με θειοθειικό νάτριο. Το θειοθειικό νάτριο αντιδρά με οξύ για να παράγει διοξείδιο του θείου και στοιχειακό θείο, τα οποία θα δηλητηριάσουν τις ποικιλίες αναπαραγωγής.

3. Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί με χουμάτ νατρίου. Το χουμάτ νατρίου είναι ασθενώς αλκαλικό. Η επίδραση θα μειωθεί σημαντικά εάν χρησιμοποιηθούν.

Παράγοντες που επηρεάζουν την εφαρμογή οργανικών οξέων:

1. Ποσότητα προσθήκης: όταν το ίδιο οργανικό οξύ προστίθεται στην τροφή υδρόβιων ζώων, αλλά η συγκέντρωση μάζας είναι διαφορετική, το αποτέλεσμα είναι επίσης διαφορετικό. Υπήρχαν διαφορές στον ρυθμό αύξησης βάρους, τον ρυθμό ανάπτυξης, τον ρυθμό αξιοποίησης της τροφής και την αποτελεσματικότητα της πρωτεΐνης. Η ποσότητα προσθήκης οργανικού οξέος είναι εντός ενός ορισμένου εύρους. Με την αύξηση της ποσότητας προσθήκης, θα προωθηθεί η ανάπτυξη των καλλιεργούμενων ποικιλιών, αλλά εάν υπερβεί ένα ορισμένο εύρος, πολύ υψηλή ή πολύ χαμηλή θα ανασταλεί η ανάπτυξη των καλλιεργούμενων ποικιλιών και θα μειωθεί η αξιοποίηση της τροφής, και η καταλληλότερη ποσότητα προσθήκης οργανικού οξέος για διαφορετικά υδρόβια ζώα θα είναι διαφορετική.

2. Περίοδος προσθήκης: η επίδραση της προσθήκης οργανικών οξέων σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξης των υδρόβιων ζώων είναι διαφορετική. Μελέτες έχουν δείξει ότι έχει την καλύτερη επίδραση στην προώθηση της ανάπτυξης στην παιδική ηλικία, με το υψηλότερο ποσοστό αύξησης βάρους 24,8%. Στην ενήλικη ζωή, έχει εμφανείς επιδράσεις σε άλλες πτυχές, όπως το αντι-ανοσοστρες.

3. Άλλα συστατικά στις ζωοτροφές: τα οργανικά οξέα έχουν συνεργιστική δράση με άλλα συστατικά στις ζωοτροφές. Η πρωτεΐνη και το λίπος που περιέχονται στις ζωοτροφές έχουν υψηλή ρυθμιστική ισχύ, η οποία μπορεί να βελτιώσει την οξύτητα της ζωοτροφής, να μειώσει τη ρυθμιστική ισχύ της, να διευκολύνει την απορρόφηση και τον μεταβολισμό και να επηρεάσει την πρόσληψη και την πέψη της τροφής.

4. Εξωτερικές συνθήκες: για την καλύτερη δυνατή επίδραση των οργανικών οξέων, είναι επίσης σημαντικό να υπάρχει κατάλληλη θερμοκρασία νερού, ποικιλομορφία και δομή πληθυσμού άλλων ειδών φυτοπλαγκτού στο υδάτινο περιβάλλον, υψηλής ποιότητας τροφή, καλά αναπτυγμένα και απαλλαγμένα από ασθένειες γόνη ψαριών και λογική πυκνότητα εκτροφής.

5. Δικαρβοξυλικό κάλιο: η προσθήκη δικαρβοξυλικού καλίου μπορεί να μειώσει την ποσότητα προσθήκης και να επιτύχει καλύτερα τον σκοπό.