Δικαρβοξυλικό κάλιοείναι το πρώτο μη αντιβιοτικό πρόσθετο ζωοτροφών που προάγει την ανάπτυξη και έχει εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι ένα μείγμα δικαρβοξυλικού καλίου και μυρμηκικού οξέος μέσω διαμοριακού δεσμού υδρογόνου. Χρησιμοποιείται ευρέως σε χοιρίδια και χοίρους που βρίσκονται σε φάση ανάπτυξης. Τα αποτελέσματα πειραμάτων διατροφής έδειξαν ότι η προσθήκη δικαρβοξυλικού καλίου στη διατροφή των χοίρων θα μπορούσε να αυξήσει σημαντικά την αύξηση βάρους των χοίρων και να μειώσει τον αριθμό των θανάτων που προκαλούνται από βακτηριακές λοιμώξεις. Η προσθήκη δικαρβοξυλικού καλίου στην τροφή για αγελάδες θα μπορούσε επίσης να βελτιώσει την απόδοση γάλακτος των αγελάδων.

Σε αυτή τη μελέτη, διαφορετικές δόσειςδικαρβοξυλικό κάλιοπροστέθηκαν στην τροφή του χαμηλής πρωτεΐνης Penaeus vannamei, προκειμένου να διερευνηθεί ένας αποτελεσματικός και φιλικός προς το περιβάλλον μη αντιβιοτικός παράγοντας που προάγει την ανάπτυξη.

Υλικά και μέθοδοι

1.1 πειραματική ροή

Ο πειραματικός τύπος ζωοτροφής και τα αποτελέσματα της χημικής ανάλυσης παρουσιάζονται στον Πίνακα 1. Υπάρχουν τρεις ομάδες ζωοτροφών στο πείραμα και η περιεκτικότητα σε δικαρβοξυλικό κάλιο είναι 0%, 0,8% και 1,5% αντίστοιχα.

1.2 πειραματικές γαρίδες

Το αρχικό σωματικό βάρος του Penaeus vannamei ήταν (57,0 ± 3,3) mg) C. Το πείραμα χωρίστηκε σε τρεις ομάδες με τρία αντίγραφα σε κάθε ομάδα.

1.3 εγκαταστάσεις σίτισης

Η καλλιέργεια γαρίδας πραγματοποιήθηκε σε κλουβιά με δίχτυα με προδιαγραφές 0,8 m x 0,8 m x 0,8 M. Όλα τα κλουβιά με δίχτυα τοποθετήθηκαν σε μια ρέουσα στρογγυλή τσιμεντένια δεξαμενή (ύψος 1,2 m, διάμετρος 16,0 m).

1.4 πείραμα τροφοδοσίας μυρμηκικού καλίου

Τρεις ομάδες σιτηρεσίων (0%, 0,8% και 1,5% δικαρβοξυλικό κάλιο) κατανεμήθηκαν τυχαία σε κάθε ομάδα μετά από ζύγιση 30 τεμαχίων/κουτί. Η ποσότητα τροφής ήταν 15% του αρχικού σωματικού βάρους από την 1η έως την 10η ημέρα, 25% από την 11η έως την 30η ημέρα και 35% από την 31η έως την 40ή ημέρα. Το πείραμα διήρκεσε 40 ημέρες. Η θερμοκρασία του νερού ήταν 22,0-26,44 ℃ και η αλατότητα ήταν 15. Μετά από 40 ημέρες, το σωματικό βάρος ζυγίστηκε και μετρήθηκε, και το βάρος.

2.2 αποτελέσματα

Σύμφωνα με το πείραμα πυκνότητας εκτροφής, η βέλτιστη πυκνότητα εκτροφής ήταν 30 ψάρια/κιβώτιο. Το ποσοστό επιβίωσης της ομάδας ελέγχου ήταν (92,2 ± 1,6)% και το ποσοστό επιβίωσης της ομάδας με διμυρμηκικό κάλιο 0,8% ήταν 100%. Ωστόσο, το ποσοστό επιβίωσης του Penaeus vannamei μειώθηκε σε (86,7 ± 5,4)%, όταν το επίπεδο προσθήκης αυξήθηκε στο 1,5%. Ο συντελεστής τροφοδοσίας έδειξε επίσης την ίδια τάση.

3 συζήτηση

Σε αυτό το πείραμα, η προσθήκη διμυρμηκικού καλίου μπορεί να βελτιώσει αποτελεσματικά την ημερήσια αύξηση και το ποσοστό επιβίωσης του Penaeus vannamei. Η ίδια άποψη προβλήθηκε και κατά την προσθήκη δικαρβοξυλικού καλίου στην τροφή για χοίρους. Επιβεβαιώθηκε ότι η προσθήκη 0,8% διμυρμηκικού καλίου στην τροφή για γαρίδες του Penaeus vannamei είχε καλύτερη επίδραση στην προώθηση της ανάπτυξης. Οι Roth et al. (1996) συνέστησαν τη βέλτιστη διαιτητική προσθήκη στην τροφή για χοίρους, η οποία ήταν 1,8% στην αρχική τροφή, 1,2% στην τροφή απογαλακτισμού και 0,6% στους αναπτυσσόμενους και παχύσαρκους χοίρους.

Ο λόγος για τον οποίο το δικαρβοξυλικό κάλιο μπορεί να προάγει την ανάπτυξη είναι ότι το δικαρβοξυλικό κάλιο μπορεί να φτάσει στο ασθενώς αλκαλικό εντερικό περιβάλλον μέσω της διατροφής του στομάχου του ζώου σε πλήρη μορφή και να αποσυντεθεί αυτόματα σε μυρμηκικό οξύ και μυρμηκικό άλας, παρουσιάζοντας ισχυρή βακτηριοστατική και βακτηριοκτόνο δράση, καθιστώντας το εντερικό σύστημα του ζώου να φαίνεται «στείρο» κατάσταση, παρουσιάζοντας έτσι δράση προαγωγής της ανάπτυξης.